http://kindman4all.com/predator/
Predator
ตอน – เสียงเดียวหนึ่งชีวิต – ๐๐๑๐ ( ระวัง นิทานระดับ 18+ )
Predator นักฆ่า ทักษะ ทหารไทย และ ความมั่นใจในตัวเอง
ในคืนแรมสามค่ำ ของเดือนสิงหาคม
บนฟ้า.. มีแสงจันทร์บางเบา .. กลุ่มเมฆฝนกำลังจะสลายตัว ..
ตอนฟ้าแลบ.. เมื่อตอนหัวค่ำ
มันได้สร้างสายฟ้าแลบขาวจ้าไปทั่วเชิงเขาเตี้ยๆแห่งนี้
มันได้สร้างสายฟ้าแลบขาวจ้าไปทั่วเชิงเขาเตี้ยๆแห่งนี้
ตอนนี้มันก็ยังส่องแสงยาวๆของมัน
อยู่ประปรายในท้องฟ้าสลัวๆของยามค่อนรุ่ง..
อยู่ประปรายในท้องฟ้าสลัวๆของยามค่อนรุ่ง..
เงาคน .. กำลังเคลื่อนไหวยังวูบวาบอยู่อย่างสับสน !
เหมือนครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา..
ผมยังคงรอ !
ห่างออกไปจากตรงตำแหน่งที่ผมนั่งซุ่มแฝงตัวอยู่
แสงจ้าขนาดเท่าฝ่ามือกระพริบถี่สีส้มขาว!
ส่องแสงวาบ ! อีกครั้ง !
เปรี้ยงๆๆๆ .. ปังๆๆๆๆๆ .. ปร้อดดดด ๆ ๆ ๆ ๆ !!
เสียงปืนที่ดังแสบหูปลายเสียงแหลมเล็กที่หูผมคุ้นเคย
ดังขึ้นที่หน้าตำแหน่งสิบห้าองศาด้านขวาของผม !
ดังขึ้นที่หน้าตำแหน่งสิบห้าองศาด้านขวาของผม !
"ห่าเอ๊ย ! .. เฉียดขากูเลยมึง!"
เป็นเสียงสบถของไอ้ป๋องที่มันส่งผ่านไรฟันเบาๆออกมาให้ได้ผมยินเพียงแว่วๆ
จากตำแหน่งนั้น !
จากตำแหน่งนั้น !
เจ้าของเสียงพูดจบคำก็คลานหนีออกจากตำแหน่งเดิมที่ซุ่มอยู่ก่อนนั้น
อย่างทุลักทุเล !
อย่างทุลักทุเล !
ปร้อดดดด ๆๆๆๆๆๆ !!
เสียงดังแปลกๆเฉพาะตัวของปืนกระบอกหนึ่ง !
ไล่ตามเงาสลัวและเสียงสบถของไอ้ป๋องในแทบจะทันที !
ค รึ ม มมมมมมม !!!!
ต้นยางขนาดเท่าหน้าแข้งของผู้ชายตัวใหญ่ๆ ที่เมื่อกี้ยังอยู่ที่หน้าพุ่มไม้แถวๆนั้น
ขาดหักลง !!
ขาดหักลง !!
"อึกกกก !!"
มีเสียงเหมือนเวลาคนโดนของล้มใส่แบบไม่ได้ตั้งตัว ดังตามหลังเสียงต้นไม้ที่ล้ม !
"สัตว์เอ๊ย !"
เสียงสบถยังคงมีตามมา..
ไอ้ป่อง.. ยังไม่เข็ด !!
ผมต้องเผลอยิ้มออกมาตรงมุมปากไม่ได้ !
เกือบสองปี.. ที่อยู่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา
ไม่ว่าสถานการณ์ในสนามรบ จะดุเดือดสักปานใด !
ไม่ว่าสถานการณ์ในสนามรบ จะดุเดือดสักปานใด !
ไอ้ป๋อง .. ก็ไม่เคยเปลี่ยน !!
ทีมทหารนักฆ่าเดนตายและรับจ้างตายแห่งหน่วย "ค่างดำ .. เค – ๑๘ "
ที่ปฎิบัติการอยู่แนวชายแดนไทยกัมพูชา
มีรวมอยู่ด้วยกันทั้งหมด ๑๑ คน !
ใน "๑๕" ปฏิบัติการที่เสี่ยงต่อการเสียที่มั่นให้กับฝ่ายตรงข้ามนั้น..
ที่ปฎิบัติการอยู่แนวชายแดนไทยกัมพูชา
มีรวมอยู่ด้วยกันทั้งหมด ๑๑ คน !
ใน "๑๕" ปฏิบัติการที่เสี่ยงต่อการเสียที่มั่นให้กับฝ่ายตรงข้ามนั้น..
ท่ามกลางเสียงปืนที่ถูกระดมยิงจากการบุกของศัตรู !
ไอ้(ผู้หมวด)ป๋อง ! … ไม่เคยเงียบปาก !
ไอ้(ผู้หมวด)ป๋อง ! … ไม่เคยเงียบปาก !
" การบุกขึ้นเนินของฝ่ายตรงข้ามในเวลาก่อนเช้าของคราวนี้ ไม่เหมือนทุกครั้ง ! …. "
นั่นคือข้อวิจารณ์ของไอ้ป๋อง .. รองหัวหน้าทีม เค – ๑๘ !!!
มันพูดร้อนรน.. ขณะทีกำลังพยายามติดต่อวิทยุสนาม ฯ ..ไปขอกำลังเสริมจาก ฮ.อาปาเช่ลำเดียว ที่ว่างอยู่ !
มันพูดร้อนรน.. ขณะทีกำลังพยายามติดต่อวิทยุสนาม ฯ ..ไปขอกำลังเสริมจาก ฮ.อาปาเช่ลำเดียว ที่ว่างอยู่ !
"ตลอดเดือน พวกมันไม่เคยอยากบุกยึดเนิน ๓๑๖ ที่เราโคตรได้เปรียบเลย !"
"นอกจากเข้ามาแหย่ๆ พวกเราเล่นสามสี่ครั้ง แล้วหายเงียบไปจะเป็น ๒ อาทิตย์ !"
เสียง ปังๆๆ ปรอดดดๆๆๆๆ .. เล็กแหลมแต่ดังหนวกหู ! ส่งเสียงกราดเกรี้ยวอยู่ตรงขอบเนิน ๓๑๖ .. ที่มั่นของทีม เค ๑๘ !!
" วันนี้ ! .. พวกมันเสือกดันถ่อขึ้นเนิน .. ตอนจะเกือบตีห้าซะอีก !"
" แล้วมันเสือกพากันมาเป็น ๒๐ – ๓๐ คน !! .. ทั้งๆที่มัน .. ไม่เคยเกินกว่า ๑๐ คน !"
เป็นคำวิเคราะห์ .. ในสถานะรองหัวหน้ารักษาเนิน
ที่มันต้องทำหน้าที่รักษาการ…
(หลังจากมันเพิ่งจะสูบกัญชาได้ ๓ มวน)
เมื่อเกือบๆ ๓๐ นาทีก่อน.. !
ที่มันต้องทำหน้าที่รักษาการ…
(หลังจากมันเพิ่งจะสูบกัญชาได้ ๓ มวน)
เมื่อเกือบๆ ๓๐ นาทีก่อน.. !
เมื่อตอนหัวค่ำก่อนอาทิตย์ตกขอบฟ้า
๙ ของ ๑๑ คนในทีม "เค-๑๘" ..
ได้กระจายแยกย้ายกันเข้าไปหาข่าวในหมู่บ้านซึ่งอยู่ห่างออกไปราวๆ ๑๐ กิโลเมตร ..
ได้กระจายแยกย้ายกันเข้าไปหาข่าวในหมู่บ้านซึ่งอยู่ห่างออกไปราวๆ ๑๐ กิโลเมตร ..
ที่อยู่ใกล้ๆภูมิประเทศของรอบเนิน ๓๑๖ !
และตอนนี้ !
หากไม่นับรวมเอากับแพทย์ทหารที่ยิงปืนได้แม่น และเคยทั้งฆ่าและแทงมีดใส่คนอีกสองคนแล้ว
หากไม่นับรวมเอากับแพทย์ทหารที่ยิงปืนได้แม่น และเคยทั้งฆ่าและแทงมีดใส่คนอีกสองคนแล้ว
ที่เหลืออยู่รักษาเนิน ๓๑๖ !!
มีคนระดับเพชฌฆาต.. เพียง "สองคน" ในทีม "รบ"
มีคนระดับเพชฌฆาต.. เพียง "สองคน" ในทีม "รบ"
อีกสิบเอ็ดคนเป็นระดับทหารเกณท์หัดใหม่ ที่เคยมีทักษะการรบกันจริงๆ ยังไม่ถึง ๓ เดือน !
และคนที่ใจกล้าพอที่จะยิงคนให้บาดเจ็บด้วยปืน ก็มีอยู่เพียงไม่กี่คน !!!
และคนที่ใจกล้าพอที่จะยิงคนให้บาดเจ็บด้วยปืน ก็มีอยู่เพียงไม่กี่คน !!!
" มันคงสืบรู้ว่าพวกเราเหลือแต่พวกอ่อนหัด.. ข่าวแม่ง ! .. คงรั่ว ! "
พูดยังไม่จบคำ.. มันก็วิ่งออกจากตำแหน่งของผม.. เพื่อไปที่หลุมซุ่มยิงที่มันชอบ
ตรงนั้นมีต้นยางขนาดกลาง ที่ใบคงจะดกหนา .. และพอกันฝนให้มันได้บ้าง
ตรงนั้นมีต้นยางขนาดกลาง ที่ใบคงจะดกหนา .. และพอกันฝนให้มันได้บ้าง
นั่นคือเมื่อ ยีสิบนาฑีมาแล้ว !!
สำหรับตอนนี้ !!
ปังงงงง !!!
ฟิ่ว.. วววว ! ..
มีเสียงลมเบาๆของท้ายกระสุนที่วิ่งเฉียดผ่านหมวกของไอ้ป๋อง(วันนี้..มันกระแดะใส่หมวกเกราะ)
ขณะที่มันวิ่งก้มต่ำผ่านพื้นโคลน เพื่อย้ายตำแหน่ง !
ขณะที่มันวิ่งก้มต่ำผ่านพื้นโคลน เพื่อย้ายตำแหน่ง !
"สัตว์เอ๊ย !!!"
มันสบถขณะที่วิ่ง .. พร้อมกับเปลี่ยนซองกระสุนครั้งที่สิบสองไปด้วย..
กลิ่นกัญชายังฟุ้งกลางฝนที่พรำอยู่เบาๆ ..
และมวนบุหรี่ยัดใส้มวนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ที่มันคาบคาอยู่ปลายปากก็ส่งแสงสีแดงวาบจางๆของไฟที่ก้นบุหรี่.. ทุกครั้งที่มันดูดเข้าปอด
และมวนบุหรี่ยัดใส้มวนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ที่มันคาบคาอยู่ปลายปากก็ส่งแสงสีแดงวาบจางๆของไฟที่ก้นบุหรี่.. ทุกครั้งที่มันดูดเข้าปอด
ส่องแดงวาบในความมืด แม้ในตอนที่มันวิ่งผละออกไปจากที่เดิม !
ชัดเจนในความมืดจากสายตาของศัตรู .. ชี้ชวนให้เบนปลายศูนย์ปืน
แล้วยิงไล่ตามอีกสักสี่ห้านัดยิ่งนัก !!!
เหล่าทหารไทยใจหาญ !!
ยังคงตะโกนกันอย่างวุ่นวาย รอบๆฐานของเรา !!
นอกจากหนุ่มน้อยสูงเกือบร้อยแปดสิบจากชลบุรีที่โดนกระสุนถากตรงไหล่ซ้าย
และหนุ่มตัวผอมผู้ชอบโกนหัว เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นเหาจากนครสวรรค์ที่โดนเข้าที่กกหูขวา…..
และหนุ่มตัวผอมผู้ชอบโกนหัว เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นเหาจากนครสวรรค์ที่โดนเข้าที่กกหูขวา…..
เหล่าทหาร "แนวหน้า" มือใหม่ ! ..
และหน่วยพลาธิการที่เก๋าเกมส์แห่งความตาย..
ยังไม่มีใครเป็นอะไรหนักหนาสาหัส
และหน่วยพลาธิการที่เก๋าเกมส์แห่งความตาย..
ยังไม่มีใครเป็นอะไรหนักหนาสาหัส
แต่ก็มีร่วมๆสิบคน.. ที่ต่างก็มีแผลถลอกและเคล็ดยอกตามตัว..
และสาเหตุหลักที่พากันเจ็บตัวเกือบทุกคน..
ของเหล่าทหารหาญ..
คือการลื่นโคลน !
จากผลลัพธ์ของการวิ่งและคลานหลบกระสุนปืนขนาดหน้าตัด ๗.๖๒ ม.ม.
ที่มีความเร็วสูง.. เสียจนมีอานุภาพ ! ..จนขนาดว่ามัน..สามารถตัดเฉือนต้นไม้ต้นเล็กๆให้ขาดได้ ! … ( และ.. ขนาดหน้าตัดของลูกกระสุน.. มันก็ขนาดใหญ่กว่าลูก – เอ็ม ๑๖ ของพวกเรา ! )
ที่มีความเร็วสูง.. เสียจนมีอานุภาพ ! ..จนขนาดว่ามัน..สามารถตัดเฉือนต้นไม้ต้นเล็กๆให้ขาดได้ ! … ( และ.. ขนาดหน้าตัดของลูกกระสุน.. มันก็ขนาดใหญ่กว่าลูก – เอ็ม ๑๖ ของพวกเรา ! )
อย่างร้อนรนเกินเหตุ !
ผมยังนั่งนิ่งๆ..
อยู่ในโพรงซุ่มของผม !!
นิ้วชี้ของมือซ้าย.. เกี่ยวอยู่ที่ไกปืน
ที่ปลดล็อกมาแล้วเกือบครึ่งชั่วโมง !
ผมยังไม่ได้ลั่นไกแม้แต่นัดเดียว !
ผ่านมาเกือบๆครึ่งชั่วโมงนั้น.. ผมพบว่า ..
ผมได้คำเฉลยในเรื่องบางอย่าง !
ทหารรับจ้างที่เป็นนักฆ่าในสนามรบของทุกชาติใดๆในโลก ..
ล้วนต่างคุ้นเคยกับการแยกแยะเสียงปืนของตนเอง…
ล้วนต่างคุ้นเคยกับการแยกแยะเสียงปืนของตนเอง…
รวมถึงการ "แต่ง" กลไกของไกปื่น ให้ลั่นได้เร็วกว่ามาตรฐานที่โรงงานให้มา !
เอ็ม. ๑๖ .. คู่กายในมือของผม ถูกแต่งน้ำหนักการ "ทริก-ลั่น" ..
ให้อ่อนลงจากปกติ ร่วมๆ ๒ ปอนด์
ให้อ่อนลงจากปกติ ร่วมๆ ๒ ปอนด์
ปืนของผม… แค่แตะไกกดลงเบาๆ .. ปืนก็ลั่นได้แล้ว !!
ผมเจาะปลายปืนของผมไว้สองรูเล็กๆ …
เพื่อสร้างเอกลักษณ์แห่งเสียง.. และลดแรงสะบัดของปืน..
แม้ว่าผมต้องแลกมาด้วยเสียงที่ดังขึ้น.. และแสงกับเขม่าที่น่ารำคาญ
เพื่อสร้างเอกลักษณ์แห่งเสียง.. และลดแรงสะบัดของปืน..
แม้ว่าผมต้องแลกมาด้วยเสียงที่ดังขึ้น.. และแสงกับเขม่าที่น่ารำคาญ
ดอกสว่านและแท่นกลึงเยอรมันที่แข็งแรงของค่ายหลวงสุรนารีฯ ..
เจาะ.. คว้าน.. ลบมุม.. และแต่งรูเล็กๆนั่น..ด้วยฝีมืออันเฉียบขาด
จากฝีมือเชิงช่างของครูฝึกการฆ่าอับดับต้นๆของประเทศไทย !!
เจาะ.. คว้าน.. ลบมุม.. และแต่งรูเล็กๆนั่น..ด้วยฝีมืออันเฉียบขาด
จากฝีมือเชิงช่างของครูฝึกการฆ่าอับดับต้นๆของประเทศไทย !!
ปืนผม.. มีเสียงเฉพาะตัว !
อันที่จริงแล้ว ปืนร่วมยี่สิบกระบอก ที่ยิงกันสนั่นหวั่นไหวอยู่ในตอนนี้..
ต่างก็มีเสียงเฉพาะตัว !
ต่างก็มีเสียงเฉพาะตัว !
เป็นเสียง ๕.๕๖ ม.ม. จากปืนเอ็ม ๑๖ ของฝ่าย "เนิน ๓๑๖" .. ๑๑ เสียง
เป็นเสียงจากกระสุนขนาด ๗.๖๒ ม.ม. ของปืนเอ -เค ๔๗ ฯ…
จากฝ่ายตรงข้าม.. ๕ เสียง !!!
จากฝ่ายตรงข้าม.. ๕ เสียง !!!
แปลว่า..
ฝ่ายตรงข้าม…
มันมากันเพียง ๕ คน !!
ยุทธวิธีพื้นๆ แต่ฉลาดๆ ของฝ่ายตรงข้าม … ถือได้ว่าถูกต้องตามหลักการรบพื้นฐาน !
การยิงไปด้วย.. แลัวทำการย้ายตำแหน่งไปทั่วทั้งเนิน.. ของฝ่ายโน้น
ได้ผลทันทีกับทหารอ่อนหัดของฝ่ายเรา..
ได้ผลทันทีกับทหารอ่อนหัดของฝ่ายเรา..
ให้ตกใจ !! และเสียขวัญ !!
แต่ไม่ใช่กับผม.
ตอนนี้.. ผมแยกได้แล้ว..
ว่าเสียงปืนอาร์ก้า.. ที่ผมเสียเวลาสังเกตุอยู่เกือบ ๑๕ นาทีนั้น
ว่าเสียงปืนอาร์ก้า.. ที่ผมเสียเวลาสังเกตุอยู่เกือบ ๑๕ นาทีนั้น
วิ่งกลับมาตรงตำแหน่งเดิม… เป็นครั้งที่ ๓ !
เปรี้ยง !!!!!!!!
สิ้นเสียงกังวานยาวจากปลายกระบอกปืนผู้เป็นเพื่อนตายของผม.. ดังออกไป
ท่ามกลางแสงมืดสลัวอ่อนโยน.. ของยามเกือบเช้า..
ขนาดเท่าแตงโมของหัวมนุษย์ ..
ก็ปลิวกระจาย…. หลุดออกจากที่ที่มันเคยอยู่ !!!!!!
ผมก้มหัวลง.
สายลมเช้า พัดนุ่มนวล เข้ามาเบาๆ..
ในโพรงที่ปลอดภัย.. ของผม..
ในโพรงที่ปลอดภัย.. ของผม..
ผมเอามือป้องลมจากฝนพรำที่ยังไม่ยอมหยุด
จ่อซิปโป้คู่ขาเข้าที่ปากแล้วกดดังพรึบเบาๆ …
บุหรี่ตัวที่เจ็ด.. ที่ดับอยู่ครึ่งมวน…
เมื่อถูกเผาอีกครั้ง ….
มันก็ส่งกลิ่นเฉพาะตัวอันแสนหอมหวล..
มันก็ส่งกลิ่นเฉพาะตัวอันแสนหอมหวล..
ของพืชที่ยัดใส้ผสมอยู่ในบุหรี่ทำเองมวนนั้น !!!
ที่ข้างนอกโพรง
ยังเหลืออีกอย่างน้อย ๔ หัว ..
ไว้ให้ผมยิงเล่น !!!
ยังเหลืออีกอย่างน้อย ๔ หัว ..
ไว้ให้ผมยิงเล่น !!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น